Mijn ogen namen de beslissing, goed idee? Mwoah niet echt…

Hoe breng je jezelf in een lastig parket?

Dat is best simpel eigenlijk: niet luisteren als je stressradar afgaat. Je kent vast van die situaties waarop je ja zegt en nee bedoelt. Een voorbeeld: je bent aan het werk, zit vol in een project, en er komt een collega langs die vraagt je iets voor haar te doen. Je zegt ja maar eigenlijk voelde je meteen een nee. Oftewel je voelde een nee maar er rolde een ja uit je mond. Of die keer dat je een afspraak maakte met een vriendin die je toch eigenlijk niet goed uitkwam. Je voelde nee maar weer rolde er een ja over je lippen. De ‘nee’ is je stressradar. Want die ‘ja’ levert je stress op.

Ik zal je een praktijkvoorbeeld geven van de tijd waarin ik mijn examen ‘luister naar je stressradar’ niet gehaald zou hebben. Hiervoor gaan we eerst terug naar het laatste jaar van mijn middelbare schoolperiode. Mijn schooldirecteur leerde mij een belangrijke les omtrent mijn stressradar. Ik wist niet welke opleiding ik na mijn examen wilde gaan doen. Ik wist niet wat ik wilde worden dus welke opleiding wist ik dan ook niet. Ik ging kijken bij twee verschillende opleidingen toerisme en een agrarische opleiding (voor de diepe denkers onder ons. Het lijkt heel ver van elkaar af te staan deze opleidingen maar ze hebben wel degelijk iets heel belangrijks met elkaar gemeen namelijk: zorgen voor een ander) Mijn schooldirecteur zei van te voren tegen mij: ‘voel hoe het is als je het gebouw binnenkomt, als je daar rondloopt en de mensen die je ziet lopen. Je weet dan eigenlijk al meteen of de opleiding wat voor je is.’ Hij sprak voor het eerst in mijn leven mijn onderbuikgevoel aan. En dat onderbuikgevoel is precies hetzelfde als je stressradar. Ik besloot te doen wat mijn schooldirecteur mij gezegd had. Bij de toerisme opleiding wist ik hierdoor meteen ‘nee dit wordt hem niet’ en bij de agrarische opleiding voelde ik meteen ‘ja dit wordt hem wel’. Zo heb ik vervolgens vaak mijn keuzes gemaakt. Behalve die ene keer jaren later…

Ik was net uit mijn burnout en vastbesloten om een frisse nieuwe start te maken. Mijn doel was helder: ik wilde een nieuwe baan bij een gaaf bedrijf. Ik solliciteerde bij een bedrijf en toen ik daar binnenkwam zei mijn radar NEE maar mijn ogen en hoofd zeiden JA!! Ik vond het pand waar dit bedrijf in zat geweldig. Echt waar Eveline, heb je een baan aangenomen omdat je het pand zo leuk vond? Echt waar?? Ja echt waar. En denk je dat ik mij daar op dat moment van bewust was? Het is te erg om toe te geven maar ja dat was ik. Wilde ik dat aan mezelf toegeven destijds? Nee natuurlijk niet.

Je snapt dat ik daar niet lang gewerkt heb.

Voor mij is dit een bepalende levensles geweest die ik op dat moment echt nodig heb gehad. En onthoud dat belangrijke levenslessen zelden zonder pijn zijn. No pain no gain. Kort daarna solliciteerde ik op een baan die zo ontzettend JA! was voor mij dat ik alles wat in mijn vermogen lag heb gedaan om deze baan te bemachtigen. En ook deze keuze is levensbepalend geweest want hier zou ik later starten met mijn opleiding tot counselor.

Het voelen van en luisteren naar je onderbuikgevoel is onlosmakelijk verbonden in de strijd tegen stress. Als jij je eigen signalen niet kan oppikken wie moet het je dan duidelijk maken?

Photo by Dmitri Popov on Unsplash